سلام خدمت همه ی دوستان

از کجا شروع کنم از اون روزای خوب بچگی که همش ارزوی بزرگ شدن داشتم یا از اون روزای بزرگ شدنم که ارزو وحسرت که لحظه ای برگردم به عقب شد ارزوم....

اره روزای کودکیم خیلی قشنگ بود وقتی بچه بودم کمتر قصه میخوردم اصلا غصه برام بی معنی بود کم کم که بزرگ شدم دیدم دارم به

دنیای ادم بزرگا نزدیک میشم ،واقعا غصه خوردن برام معنی پیدا کرد 

اره اره غم غصه مال ما ادم های بزرگ بود ای کاش زود قضاوت نمیکردم زود ارزوی بزرگ شدن نمیکردم 

ای کاش اما چه فایده حسرت خوردن دیگه هیچ سودی نداره 

ولی ناراضی هم نیستم،زندگی کردن دوست دارم ،و عاشقانه برای بهتر زندگی کردن سعی تلاش میکنم واجازهنمیدم مشکلات دنیا من در رسیدن به اهدافم سست کنن،

سلام 

به نام انکس که ما را افرید این زمین چرخ از او امد پدید

چقد دلم این روزا گرفته ،دسته خودم نیست دیدن بعضی ادما انقدر حالم بد میکنه که دست خودم نیست 

چیزی نمی تونم بگم زبونم قفل میکنه احساس خفگی میکنم ،مجبور بریزم تو خودم وبرم یه جایی

ارام اروم صورتم خیس میشه ،چرا دنیا اینجوری حالم بهم میخوره از این دنیای وان افزا

راستش ادم های منفی باف حالم بهم میزنن متنفرم ،دنیام تیر تار میکنن،ای کاش میشد فرار کرد از این دنیا وادم های منفی

اه اه اه اه

دنیا به ساز من نرقصیدی اشکالی نداره،،،

سلام